Bu defa birlikte yaşadığımız değil, uzaktan kulak misafiri olduğum bir konu. Ama yine bir çok duyguyu aynı anda yaşattın. Teşekkür ederim.
Coronavirüs korkusu ve yasaklarıyla uzun zamandır evdeyiz. Okul ve sosyal etkinliklerle ilgili en ufak bir gelişme veya ilerleme yok. Beden Eğitimi dersleri bile uzaktan, online olarak yapılıyor. Hastalığın bize bir şey yapmayacağı düşüncesi kafamızı tırmalıyor olsa da, her gün artan ölü sayıları ve kağıt üzerinde belirtilen yasaklar evde kalmamızı zorunlu hale getiriyor.
Beden Eğitimi öğretmeninizi şahsen tanımıyorum, sanırım toplantı yapma fırsatımız da olmadı fakat uzaktan gördüğüm kadarıyla düzgün, temiz birisi. Kendisine “Patates” denmesini isteyen birisinin kötü olacağı hayatta aklıma da gelemez.
Yine Beden eğitimi derslerinizden birinde, öğretmeninizin sizi ufacık ekranın başında eğlendirdiği zamanlarda bir konuda başarılı olduğun öğretmenin tarafından vurgulandı ve sen görmediğim bir şekilde sevinç gösterisinde bulundun. Belki kollarını kaldırdın, belki de yumruklarını sıkıp gözlerini büyüttün bilemiyorum ama öğretmenin, tepkini beğenmiş olacak ki, arkadaşlarına örnek olması açısından, nasıl sevindiğini tekrar göstermeni istedi.
Sevincim geçti öğretmenim, tekrar nasıl yapayım.
Senden gelen cevap son derece doğal ve mantıklı olmasına rağmen, biz yetişkinlerin nasıl da doğallığımızı kaybettiğini hatırlattın. Kağıda çizilmiş bir şey olsa, gururlana gururlana dakikalarca göstereceğine eminim fakat doğal sevincini göstermeye çalışmadın ve o sevinç, doğallığıyla kaldı.
Öğretmenin bir tepki vermedi ama o da bunu bir kenara not almıştır, aynı hatayı tekrar yapacağını sanmıyorum.
Seni seviyorum 🙂
No responses yet